Red Sparrow (Czerwona jaskółka) 2018

Słowem wyjaśnienia tytułu tego spokojnego dramatu szpiegowskiego: Sparrow, znaczy się po angielsku – wróbel. Akurat tutaj przetłumaczono (nie wiem czy to twórcy filmu czy odbiorcy :P) jako jaskółka. Ta ostatnia powinna być – Swallow.

Fabuła

Rosyjska primabalerina zostaje ciężko ranna w pracy w teatrze podczas tańca. Kontuzja nogi, chociaż zoperowana uniemożliwia jej przez dłuższy czas występowanie na deskach teatru, a dziewczyna z tego żyje. – Teatr Bolszoj płaci za opiekę medyczną i opiekunkę jej chorej matki, a obie kobiety mieszkają też w mieszkaniu należącym do pracodawcy Dominiki – bo tak ma na imię główna bohaterka. W tej roli 28-mio letnia Jennifer Lawrence, której postać ukaże w tym filmie nie tylko walory szpiegowskie, ale i cielesne, a mówię wam że jest na co popatrzeć :).

Tak, więc obu kobietom od czasu wypadku Dominiki nie wiedzie się zbyt dobrze bo popadają w tarapaty finansowe i mogą wylecieć z mieszkania, a teatr zabiera matce opiekunkę. Wtedy z pomocą przychodzi wujek Dominiki – Wania (w tej roli Mathias Schoenaerts) – dyrektor w rosyjskich służbach specjalnych.

I tak zaczyna się szpiegowska kariera byłej tancerki bo wujek namawia dziewczynę do współpracy z rosyjskimi służbami specjalnymi, a ta zgadza się na to mimo nalegań jej chorej matki. Pierwszym zadaniem Dominiki zleconym jej przez wujka jest uwiedzenie pewnego oligarchy, któremu się spodobała. Nowa tajna współpracowniczka nie wie jednak od razu że mężczyzna ma zostać zamordowany i zostanie. W jej obecności. W jej łóżku. Nad nią półnagą. A ona sama zostanie ewakuowana po wykonanym zadaniu. I tak Dominika Jegorowa  – tytułowa „Czerwona Jaskółka” przekona się jakimi metodami naprawdę pracuje jej wujek.

Zadanie w ojczyźnie ma zaliczone, a że jest niewygodnym świadkiem metod pracy służb specjalnych to wujek dostaje od swoich zwierzchników rozkaz zlikwidowania swojej bratanicy. Wybrania ją jednak z tego i dziewczyna dostaje drugą szansę, a raczej nie specjalny wybór – rozpocząć naukę w szkole szpiegów lub dostać kulę w łeb. Dodam że praca jako szpieg mogła by pomóc finansowo jej i jej matce – miała by po prostu pracę. Zgadnijcie co wybiera?

Tymczasem w Moskwie działa amerykański szpieg, który o mało co nie daje się na szpiegowaniu przyłapać, a w skutek drobnego incydentu z bronią w moskiewskim parku zostaje wydalony nazad do USA. Jak myślicie? – czy drogi Natea Nasha i Dominiki się zejdą?

W roli Nate`a  – Joel Edgerton.

Szkoła dla szpiegów

To tutaj Dominika uczy się uwodzenia zachodnich dyplomatów i szpiegów wrogich Rosji państw. Na czas zajęć musi zmienić swoje imię i używać pseudonimu w rozmowach z innymi adeptami oraz personelem placówki. Metody nauczania są jak na Rosję przystało – surowe, bezwzględne i uwłaczające godności byłej primabaleriny. Adepci są uczeni oddawać Rosji wszystko co mają bo nawet ich ciała należą teraz do nich, więc rozebranie się i seks albo masturbacja na zajęciach nie powinny stanowić problemu.

Adepci uczą się też wiele o ludzkich zachowaniach i mają okazję wypróbować swoje siły na więźniach. Jak również zademonstrować na nich to co wcześniej powiedzieli. Zajęcia prowadzi stara i bezwzględna Matrona (w tej roli: Charlotte Rampling). A zwierzchnikiem placówki jest szef wujka Dominiki  – Generał Korcznoj – Jeremy Irons. Pod koniec opowieści widzowi jest dane poznać historię życia tego do tej pory bezwzględnego i starego służbisty.

Dominice nie jest łatwo się tutaj uczyć i zawala ona pewien egzamin za co zostaje ze szkoły wydalona. Zachowuje jednak godność i honor rozwiązując tym samym zlecone przez Matronę zadanie bo rozpracowuje innego adepta, który wcześniej chciał ją zgwałcić pod prysznicem. Pobiła go i właśnie za to zostaje wydalona, a rozpracowała go że pragnie władzy :).

Dominika nie dostaje jednak kuli w łeb, ale wujek wysyła ją na tajną misję do Budapesztu, w którym ma rozpracować amerykańskiego szpiega. Tak – tego samego, który wcześniej strzelał w moskiewskim parku.

Dominika (Jennifer Lawrence) w szkole szpiegów przy tablicy 😛

Budapeszt

Dominika zamieszkuje tutaj w rezydenturze rodzimej razwiedki z inną agentką i obie dziewczyny zaczynają czasem sobie pomagać. Co prawda wbrew woli jednej i drugiej bo obie stawiają się przed faktami dokonanymi tak że nie mają wyjścia i muszą współpracować, a miały nie wchodzić sobie w drogę.

Szefem siatki rosyjskich szpiegów w Budapeszcie jest zboczony i gburowaty grubas – Maksim Wołontow – Douglas Hodge. Lubi on bzykać jaskółki – agentki. Wołontow pomaga Dominice nawiązać kontakt z Nate`m i dwójka szpiegów spotyka się najpierw na basenie, a potem na przyjęciu w amerykańskiej ambasadzie. Obiekt do rozpracowania – Nate natychmiast rozpoznaje że przyklejająca się do niego Rosjanka jest agentką wywiadu. Dość wspomnieć że mówi dobrze po rosyjsku bo długo pracował w Rosji i najpierw to on próbuje „poderwać” rozpoznającą narazie teren agentkę.

Jednak szybko oboje się w sobie zakochują, tak że to uczucie zagraża bezpieczeństwu obu państw – USA i Rosji, a szefowie w stolicach zaczynają podejrzewać że każde z nich poprzechodziło na stronę wroga. Przynajmniej w przypadku Dominiki to prawda bo przez jakiś czas chce ona pracować dla CIA i zostaje odwrócona przez swojego amerykańskiego kochanka, którego miała rozpracować.

Oboje robią myk z szefową sztabu amerykańskiego senatora co podoba się i zwierzchnikom w Moskwie bo tamta chce im sprzedać tajemnicę rządową i zostać rosyjską wtyką na najwyższych szczeblach amerykańskiej władzy i podoba się amerykańskiemu kontrwywiadowi, który ma okazję złapać zdrajcę u siebie. – Kreta w randze szefowej sztabu senatora. Jednak kobieta szybko ginie w wypadku, a o wystawienie swojej przyszłej wtyki Amerykanom zostaje przez swoich zwierzchników podejrzana Dominika i natychmiast ściągnięta do Moskwy, gdzie będzie miała lekko mówiąc – „przewalone” co dobrze wie Nate i chce zapobiec jej wycofaniu.

Cała powyższa akcja z szefową sztabu rozgrywa się w Londynie i do transakcji dochodzi

Jeszcze przed tą śmiercią podejrzewający Dominikę o przejście na stronę wroga dyrektor służb specjalnych i jej wujek w jednym każe zamordować koleżankę, z którą ta mieszkała w budapesztańskiej rezydenturze. Dominika zostaje zmuszona do obejrzenia jej zakrwawionego ciała, a zaraz potem dzwoni po węgierską policję, która zaczyna czynności w mieszkaniu….

*W trakcie romansu dwójki szpiegów zostaje wyjaśniony termin „jaskółka„, a twórcy filmu nie mieli tutaj na myśli ptaka, ale radziecką kobietę-szpiega. Widz powinien zatem uważnie słuchać Nate`a.

Moskwa

Dominika zostaje ewakuowana do centrali swojej razwiedki wraz z szefem siatki szpiegów w Budapeszcie Wołontowem bo to on dostaje rozkaz zabrania tam jej i siebie przy okazji. Oboje zostają poddani torturom i przesłuchaniu na okoliczność wydania amerykańskiej szefowej sztabu senatora tamtejszemu kontrwywiadowi.

Wujek nie bardzo przejmuje się torturami bratanicy, a ta namawia go żeby załatwił z przełożonymi jakoś jej powrót do Budapesztu. Do amerykańskiego kochanka.

Wołontow po którymś z kolei nie przyznaniu się do winy zostaje przez swoich przełożonych zastrzelony, co Dominika ogląda potem na laptopie. Jest jej to pokazane ku przestrodze bo skoro można było zastrzelić szefa swojej rezydentury to…..

Tajemnica amerykańskiego rządu, którą Dominika kupiła od Amerykanów dla rosyjskiego wywiadu okazuje się być fałszywa lub przez nią podmieniona, a ta całą winą obarcza swojego wujka – dyrektora służb specjalnych i wydaje jego szefom jego nazwisko jako kreta.  – Szpiegującego na rzecz CIA wysoko postawionego rosyjskiego wywiadowcę.

Wania zlecał zabójstwa i skrytobójstwa wielu ludzi, a teraz sam zostanie zastrzelony podczas wymiany między wywiadami szpiegów w Budapeszcie. Rosjanie bowiem wydadzą Wanię Amerykanom jako ich agenta (co z powodu jego zastrzelenia nie dojdzie do skutku), a Amerykanie wymienią go na rosyjskiego szpiega – Dominikę. I na lotnisku, na którym ma dojść do wymiany widz ogląda po raz ostatni taką rodzinną sielankę szpiegów.

Od MikkeHarry`ego 

Opowieść szpiegowska z wątkiem miłosnym ma happy end. Dialogi są inteligentne, a aktorzy bardzo dobrze dobrani do odgrywanych przez siebie postaci. Dość wspomnieć piękne ciało Jennifer Lawrence. Strzelanin i mordobić w filmie jest mało. Jak widz zobaczy po jednym każdego to świat i torba :).

Minusem produkcji jest to że jest ciut przy długa (2 godziny i 20 minut), a mało jest w niej akcji i sensacji co nie znaczy że nie jest ciekawa.

Dla kogoś kto lubi powieści Suworowa tak jak ja jest bardzo ładna i ciekawa, a inne podobne wpisy o filmach z motywem szpiegowskim na tym blogu to:

https://mikkeharry.wordpress.com/2019/03/11/kryptonim-aniol-the-angel-2018/

Dane techniczne:

Reżyser: Francis Lawrence

Główne role: wymieniłem w treści 😛

Kraj produkcji: USA

Rok premiery: 2018

Czas trwania: 2 godziny i 20 minut

Gatunek: Thriller, szpiegowski

Boxoffice: 151 572 634 dolarów

Nominacje do nagród: Kryształowa Statuetka dla Jennifer Lawrence w kategorii „ulubiona gwiazda dramatu” ; Kryształowa Statuetka za „ulubiony dramat”.

 

 

Światowy Konflikt

MikkeHarry dostał nową planszówkę polityczną. Fotorelacja z unboxingu…

Mam już nawet chętnych do zagrania. O tej grze jest już w internecie wiele relacji i jej instrukcji, z tym że na wcześniejszych wersjach zamiast Trump`a był Obama i w taką wersję tej planszówki mogliście grać.

Jednym z chętnych do pierwszego zagrania jest min. on:

http://p-wyrzykowski.blogspot.com/

O co chodzi? – Zdjęcie z opisem gry z jej pudełka mówi samo za siebie. Na dole dalsze zdjęcia innych elementów gry…

 

 

Karty wpływu

Pudełko

Ostatnią planszówkę MONOPOLY HOTELS grałem z Marian Mario Artych…

OLINKOWANIE

https://www.marioartych.com/kontakt/

https://mikkeharry.wordpress.com/2015/01/06/monopoly-hotels/

https://mikkeharry.wordpress.com/2018/12/30/slon-luna-2018/

 

„My”(1920) – Jewgienij (Eugeniusz) Zamiatin

Jedna z najsłynniejszych antyutopii na świecie jest pierwowzorem takich dzieł jak „Rok 1984” George`a Orwella i „Nowy wspaniały świat” Aldousa Huxley`a. Elementy fabuły tej napisanej w 1920 roku powieści odnaleźć można też w filmie „Equilibrium” w reżyserii Kurta Wimmera. Wydania w ZSRR dzieło doczekało się dopiero w 1988 roku chociaż autor był Rosjaninem mieszkającym w Paryżu.

Jewgienij Zamiatin urodził się w Lebiedianie (Rosja) w 1884 roku, a zmarł w Paryżu w roku 1937. Był rosyjskim krytykiem, publicystą i satyrykiem, ale przede wszystkim pisarzem politycznym i sci-fi. Był świadkiem. W 1905 roku był świadkiem powstania na pancerniku Patiomkin, a wcześniej ukończył petersburską politechnikę jako inżynier budowy statków. Główny Bohater powieści „My” jest właśnie literackim odzwierciedleniem jej autora, gdyż numer Д–503 – narrator – 32 letni filozof-matematyk, w okół którego toczy się cała fabuła powieści jest budowniczym i głównym konstruktorem statku, ale kosmicznego zwanego intergralem. 

Jewgienij (Eugeniusz) Zamiatin (1884-1937)

Państwo Jedyne i Numery

Po wojnie dwustuletniej resztki ludzkości skupiły się w wielkim kraju otoczonym zielonym murem, a zwanym Państwem Jedynym. Ulice, chodniki, ściany domów i instytucji są w tym Państwie ze szkła (jak gmachy policji w Gruzji :D), więc każdy widzi każdego….Obywatele nie mają imion ani nazwisk tylko numery i zwani są również numerami. Inne numery żyjące w  zamiatinowskim Państwie jedynym to między innymi: R-13 przyjaciel Д–503 z czasów szkolnych i państwowy poeta tworzący na cześć i chwałę Państwa Jedynego. O-90 – przyjaciółka głównego bohatera i I-330 – kochanka Д–503 i przywódczyni rewolucji przeciwko Państwu Jedynemu i jego Dobroczyńcy. Nie kocha głównego bohatera jak się potem okazuje, ale wciągnęła go w konspirację bo jest głównym konstruktorem statku kosmicznego, który razem z powstańcami chciała porwać. To przez nią Д-503 popełnia poważne przestępstwa przeciwko Państwu Jedynemu.

Numerem nad numery jest Dobroczyńca – szef Państwa Jedynego, odpowiednik Ojca z „Equilibrium”. Rzadko wypowiada się w powieści, która jest zbiorem notatek – przemyśleń i opisów zdarzeń, w których uczestniczył narrator Д–503. Jednak ten często o nim wspomina, a Dobroczyńca widywany jest najczęściej podczas publicznych egzekucji dokonywanych w tzw. Maszynie Dobroczyńcy. Ta ostatnia to rodzaj szklanej, przeźroczystej gilotyny, w której widać jak wykraczającemu przeciwko Państwu Jedynemu skazańcowi rozwala się głowę i całe ciało strumieniem prądu (odpowiednik matrycowania w „Equilibrium”). Dobroczyńca jest czczony przez Numery jak Bóg, a religia uważana jest za prehistoryczny zabobon. Zwłaszcza chrześcijaństwo i Jezus.

W Państwie jedynym wszystkie aspekty życia prywatnego i publicznego są podglądane, a rozmowy na ulicy podsłuchiwane przez specjalne uszy w latarniach, do których konstrukcji przyczynił się również nasz narrator z racji tego że jest specem od liczb i cyfr. Istnieją tzw. Talony Seksualne (takie różowe) pozwalające konkretnym Numerom na małe co nie co wieczorem, a z racji tego że „każdy Numer ma prawo do każdego Numeru”  na poruchawkę 😀 z Д–503 I-330 lub O-90 muszą zapisać się w Urzędzie Seksualnym. Chyba że jest już zajęty bo wcześniej zapisał się na niego jakiś inny Numer lub on zapisał się na inny….

Aby sąsiedzi nie podglądali Numerów w trakcie aktu kopulacji przez szklane ściany i podłogi trzeba uzyskać specjalne i jednorazowe pozwolenie na opuszczenie zasłon akurat tego konkretnego wieczoru…..

Obowiązkiem każdego Numeru jest donoszenie (zgłaszanie wpisów) na inny Numer jeśli się wie że popełnił jakieś wykroczenie np. powiedział coś złego na Dobroczyńcę lub napomknął o wyrwaniu się z więzów szczęścia Państwa Jedynego. Tak bo Numery i Dobroczyńca uważają że żyją w jedynym i najszczęśliwszym kraju na świecie (jak w ZSRR), wolność uważają za coś złego i prehistorycznego dlatego cieszą się że są niewolnikami Dekalogu godzinowego (rodzaj kalendarza, według którego Numery wykonują dzień w dzień i dokładnie o tej samej porze te same czynności np. jedzą lub idą do pracy. Przeprowadzono jednak eksperyment, w którym to wyłączono na miesiąc trzy Numery z jego używania. Skończyło to się ich śmiercią w psychicznych męczarniach, ale dalej nie spojluje tylko zachęcam do lektury). Bestselerem czytelniczym dla małych Numerków w szkołach są w Państwie Jedynym starożytne rozkłady Jazdy Kolei. Wpisy na Numery zgłasza się w Urzędzie Opieki. Podkreślam również że zamiatinowska Atlantyda z „My” jest pełna wszelkiego rodzaju urzędów i państwowych instytucyj bo istnieje np. Urząd Medycyny i Zakład Wychowu Dzieci. Tak, dzieci w Państwie Jedynym nie należą do rodziców, ale do państwa i w jednej z notatek jest wprost mowa o HODOWANIU ich czym zajmuje się jedna z bohaterek powieści. Notatek narratora posiadających po trzy konspekty jest około 40, a książka liczy 185 stron.

Urząd Opieki/Opiekunowie

To odpowiednik policji/UB lub mnichów gramatonu z „Equilibrium”. Latają czarnymi aero (odpowiednik takich osobistych helikopterków z „Nowy wspaniały świat”) i stoją na straży zielonego muru, który wreszcie zostanie wysadzony, a nasz narrator i reszta Numerów dowiedzą się że nie są jedynymi ocalałymi z wojny dwustuletniej. Są jeszcze ptaki, a dla Numerów będą nie lada atrakcją :D. Opiekunowie widzą i słyszą wszystko, mogą Numer aresztować i przetrzymywać. Zbliżających się widać z daleka przez szklane ściany i sufity, a więc lepiej życzliwie wyjść im na przeciw i przywitać się. Д–503 ukrywa przed Opiekunami swoje notatki, które pisze jak mniema do istot z przyszłości lub z innych planet. Mieszkańców Wenus, Marsa, Jowisza. Zabiera je ze sobą na integral.

Numery mają na zgłoszenie wpisu na inny Numer 24 godziny. Po upłynięciu tego czasu stają się tak samo winne zbrodni przeciwko Państwu Jedynemu jeśli nie zgłosili Opiekunom że o niej wiedzą, winne tak samo jak sprawca. – Odpowiedzialność zbiorowa.

Integral

Konstruowany w Państwie Jedynym błękitno-lodowy statek kosmiczny, który ma wynieść Numery (chociaż nie do końca wiadomo po co) na orbitę okołoziemską. Akcja powieści rozgrywa się w ciągu 120 dni jego budowy, na której jako Pierwszy Konstruktor pracuje narrator o ile właśnie nie popełnia przestępstwa dogadując się z zarośniętymi ludźmi z za muru i ich przywódczynią I-330 jak go uprowadzić aby to nie Numery poleciały w kosmos. Lot udaje się, aczkolwiek w kosmosie nasz inżynier zostaje wreszcie na czymś przyłapany przez Opiekuna, ale wraca na ziemię, gdzie zamierza dokonać morderstwa….

Przy budowie i próbnych odpaleniach integralu zginęło wiele Numerów. Nikt jednak się tym nie przejmuje…..

Autor opisuje też co narrator widzi z orbity okołoziemskiej. A po powrocie z kosmosu główny bohater musi stawić się u Dobroczyńcy bo ten już dowiedział się o jego występkach. Wie też że I-330, której ruszył na ratunek po przerwaniu muru i wybuchu buntu oraz ataku na Państwo Jedyne owłosionych Numerów z za muru nie kocha go, ale chciała wykorzystać do uprowadzenia statku kosmicznego. Był przecież jego głównym konstruktorem.

Starożytność/Prehistoria/ Dom Starożytności

Z racji tego że wydarzenia opisywane dla kosmitów w około 40-stu notatkach konspektowych Д-503 dzieją się w w dalekiej przyszłości (licząc od roku, w którym Jewgienij Zamiatin napisał powieść) starożytnymi przodkami jesteśmy dla narratora „MY”! Wojna dwustuletnia, a po niej kilkaset lat historii Państwa Jedynego. Rosjanin wysoko i totalnie przeskoczył dzieje ośmielę się stwierdzić że całej, jednej cywilizacji! – naszej :). Czytając książkę dzisiaj czytelnik zaliczy ją zapewne do klasyki gatunku sci-fi, który to było mu dane podziwiać na SZKLANYM ekranie lub papierowych kartach innych książek, np. wymienionej już w tym wpisie powieści Aldousa Huxley`a. 

Dom Starożytności to odpowiednik huxley`owskiego Rezerwatu dzikich. W jego wejściu jako bileterka stoi staruszka dokładnie opisana przez narratora, a w jego wnętrzu znajdują się obiekty i pomieszczenia z opisu wyglądające na takie jak nasze. Pokoje, mieszkania, klamki, drewno – nowość dla narratora bo głównym i najczęściej spotykanym budulcem w państwie jedynym są szkło i lustra. W piwnicach Domu Starożytności znajdują się prehistoryczne korytarze, w których przyszłe Numery, a jeszcze wtedy ludzie ukrywali się przed Wojną Dwustuletnią i po niej zanim powstało Państwo Jedyne. Trafia tam też za sprawą I-330 Д–503, gdzie od doktora z Urzędu Medycyny dowiaduje się że wytworzyła się u niego dusza…..

Dom Starożytności jest swoistym muzeum naszej cywilizacji dostępnym do zwiedzania wszystkim Numerom.

Choroby

Dusza – z racji tego że nie ma Chrześcijaństwa, a Bogiem jest Dobroczyńca jest ona uważana za zabobon i chorobę nieuleczalną. Cierpiący na nią prędzej czy później trafią do Maszyny Dobroczyńcy, ale czy narrator też? – lektura.

Wyobraźnia – Urząd Medycyny postanawia wreszcie ją Numerom powycinać, gdyż ma ona jakoby odpowiadać za głupie pomysły, bunty i przestępstwa dokonywane przez Numery. Wielka Operacja wycięcia wyobraźni jest dla wszystkich Numerów obowiązkowa i zostaje nawet ustanowiony w tym celu dzień wolny od pracy. Wyobraźnię wycina się w audytoriach (coś podobnego było i u Huxley`a, ale tam dokonywano w nich śpiewów wspólnotowych, a nie operacji wycięcia wyobraźni 😀 ) wypalając czymś odpowiedzialny za nią fragment mózgu. Natkniemy się w notatkach na opisy Numerów w białych kitlach, zakrwawionych prześcieradeł i wystających z pod nich podeszew bosych stóp. W tej powieści w audytoriach również Numery śpiewają i spotykają się wieczorami bo po godzinie 21:30 nie wolno przebywać na ulicy, a latarnie są gaszone, ulice zamykane. Narrator dziwi się że „u starożytnych”, czyli u nas ulice były otwarte całą noc i całą noc paliły się latarnie. Uważa to za nie cywilizowane i za rozrzutność.

Sny – jeśli Numer śni jest chory, więc lepiej się do tego nie przyznawać bo inny Numer może zgłosić wpis do Urzędu Opieki :). Za sny miała odpowiadać wyobraźnia, którą wycięto między innymi z tego powodu.

Owłosione ręce – kompleks, na który cierpi Д–503. Okazuje się potem że za jego małpie łapy odpowiada domieszka „leśnej krwi”, czyli coś z dzikusów żyjących za murem, poza Państwem Jedynym, których bluźniercze rytuały narrator ma zaszczyt ujrzeć przed lotem w kosmos. Gdy w Państwie Jedynym trwa bunt po Święcie Jednomyślności on i I-330 trafiają za mur. Główny bohater zrobił również nielegalne dziecko przywódczyni rewolucji. W „My” nie ma bowiem ojców i matek podobnie jak u Huxley`a. Kto wie czy ta …krew nie odpowiada również za wyobraźnię tego numeru i jego notatki?….

Święto Jednomyślności

Wybory Dobroczyńcy, których wynik jest z góry znany i społecznie akceptowalny przez Numery. Buntują się tylko jednostki, które jak się dowiemy z książki są tylko częścią całości tego organizmu (Państwa Jedynego), a bez niego nie znaczą nic. Pojedyncze przypadki indywidualizmu są bowiem wyłapywane i tępione przez Opiekunów.

Głosowanie odbywa się na publicznym placu poprzez podniesienie ręki po pytaniu „kto za? Pytanie Kto przeciw? zadaje się również, ale gdy ktoś podniesie wtedy rękę jest natychmiast przechwytywany przez Opiekunów i może trafić do Maszyny Dobroczyńcy.

Święto to jest wydarzeniem doniosłym i każdy Numer pragnie uczestniczyć w nim z tym, na który się wcześniej zapisał. Należy również wspomnieć że Д–503 ma konkurenta do I-330 – państwowego poetę i swojego przyjaciela z lat szkolnych w jednym.

Narrator dziwi się że „u starożytnych” wybory odbywały się w specjalnych lokalach, a ich wynik był z góry nieznany.

Szkoły

Nauczyciele to roboty, z których odtwarzane są nagrania z lekcjami. Narrator opisuje kilka zdarzeń ze swoich lat szkolnych.

Czy rewolucja się powiedzie? I Numery zostaną wyrwane z pęt szczęścia oraz Dobroczyńcy i jego maszyny? Czy Numery poznają inne, nieskrępowane i prywatne życie? Czy też wysadzony Zielony Mur uda się odbudować na nowo i wolnościowy zryw nie powiedzie się? Bo w ogóle w powieści chodzi o to że w każdej idylli w końcu coś pęka.

Ale czy może być jeszcze jedna, inna rewolucja niż ta JEDYNA? Ta po Wojnie Dwustuletniej.

*Powieść jest napisana chaotycznie, a nad znaczeniem kilku zlepków słów trzeba się trochę zastanowić bo z pozoru nie mają one sensu. Mimo to jest krótka i zachęcam do lektury. Na jednej z ostatnich kart narrator opisuje scenę tortur dokonywanych na kobiecie – buntowniczce przeciwko Państwu Jedynemu gdy sam siedzi z nim przy stole. Tortury polegają na duszeniu kobiety w specjalnym dzwonie. Wsadza się ją pod dzwon i wypompowuje z pod niego powietrze, a potem znowu ją uwalnia i tak kilkukrotnie. Z innymi buntownikami aresztowanymi przez Opiekunów robią to samo.

Czy Д–503 zdradził rewolucję?

Linki do tego wpisu:

https://mikkeharry.wordpress.com/2014/09/06/1984/

https://mikkeharry.wordpress.com/2017/11/18/brave-new-world-nowy-wspanialy-swiat-aldous-huxley-1931/

 

**Następne w kolejce z tej kategorii: „Początek”  – Dan Brown

 

 

 

Cytat na sierpień

„Nie może być kompromisu między wolnością a nadzorem ze strony rządu. Zgoda choćby na niewielki nadzór jest rezygnacją z zasady niezbywalnych praw jednostki i podstawieniem na jej miejsce zasady nieograniczonej, arbitralnej władzy rządu”.

Alissa Zinowjewna Rosenbaum (Ayn Rand)

1905-1982

Twórczyni filozofii obiektywizmu oraz amerykańska filozofka

i pisarka pochodząca z rodziny ŻYDÓW rosyjskich.

Pisała powieści, których bohaterowie skazani

byli na ciągły sukces wypracowany przez samych

siebie. Głównym celem Ayn Rand było prezentowanie wzorców

obiektywizmu w jej twórczości.

*Tak, MikkeHarry cytuje Żydówkę :). Nie regulujcie monitorów.

Kursk – nieznane fakty

 

Zbliża się kolejna rocznica katastrofy rosyjskiego okrętu podwodnego, a zarazem atomowego „Kursk”. Tj. 17 sierpnia. Poniżej kilka mało znanych faktów związanych z ww. wydarzeniem:

– Zbudowany został pod koniec lat 90. – wtedy „na żyletki” poszło wiele okrętów floty rosyjskiej.

– Okrętu nie ochrzciła kobieta (rozbijając butelkę o jego kadłub) lecz uczynił to pierwszy dowódca „Kurska”.

– W umywalce marynarzy znajdowało się zwierciadło, które pękło samo na kilka dni przed ostatnim wyjściem okrętu w morze.

– Maskotką jednostki był pies „Bryg”, który witał każdy okręt wracający z morza i każdy odbijający od brzegu żegnał.

Jednak nie pożegnał „Kurska” przed jego wyjściem na morze, gdyż zagryzły go inne psy kilka dni przed wodowaniem.

– Wielu marynarzy i członków ich rodzin miało profetyczne sny i dziwne przeczucia przed „Kurska” w morze. W okół wielu z nich działy się też dziwne rzeczy.

– Dowódcą „Kurska” był komandor Gienadij Liaczin. Wysłał on do dowództwa szyfrogram o treści: „Na pokładzie znajduje się uszkodzona torpeda. Proszę o zdecydowanie wyrzucenia jej za burtę”. Taki rozkaz kazano wykonać.

– Na pokładzie zarejestrowano dwa niezidentyfikowane wybuchy, po których zepsuła się łączność ze sztabem. Ten wreszcie zaczął podejrzewać że z „Kurskiem” stało się coś złego.

– Po kolejnym – nocnym seansie łączności z okrętem sztab zdecydował o wszczęciu akcji ratowniczej

– Hydroakustycy z atomowego okrętu „Piotr Wielki” namierzyli zatonięty „Kursk” i nawiązali z nim kontakt wizualny.

Prezydent Władimir Putin powołał rządową komisję do ustalenia przyczyn zatonięcia „Kurska”.

Badania wraku okrętu przeprowadzały ekipy holenderskie i norweskie na dnie morza, ale dokładniej można było go zbadać po podniesieniu go z dna morza Barentsa w 2001roku.

– Gdy holenderski  holownik zabrał kadłub „Kurska” w jego ostatni rejs ni z tąd ni z owąd otoczyło go stado delfinów! Odprowadziły one resztki okrętu do Zatoki Kolskiej po czym rozpłynęły się w głębinach.

– Po katastrofie jeszcze żywi członkowie załogi upewnili się e oba reaktory atomowe na „Kursku” są wyłączone….

– Nie naruszono też przepisów żeglugi ani transportu morskiego i nie stwierdzono w całej katastrofie winy urzędników.

– W katastrofie zginęło ok. 118 osób (marynarzy)

– Członkowie załogi, którzy ocaleli mieli stracić życie dopiero dzień lub dwa po katastrofie. – 8 godzin po eksplozji i w przedziale torpedowym.

– Hydroakustycy uczestniczący w akcji ratowniczej utrzymują że stukanie z okrętu dochodziło jeszcze w kilka dni po śmierci wszystkich załogantów….

– Okręt wykonywał zadanie bojowe na akwenie o niewielkiej głębokości – dziwne. W tych warunkach załoga nie była w stanie podjąć działań taktycznych na wypadek ataku wroga.

Kilka hipotez co do zatonięcia „Kurska”:
– dywersja
– terroryzm
– awaria uzbrojenia
– zderzenia z rosyjskim lub zagranicznym okrętem podwodnym lub nawodnym
– trafienie torpedy- Mina z czasów Drugiej Wojny Światowej

* Hipotez takich jest drugie tyle

** Majaki autora – zagryziony pies, rozbite lustro, uszkodzona torpeda, brak kobiety, profetyczne sny i przeczucia, dziwne wybuchy na pokładzie… to normalne?

Śledztwo wykazało że przyczyną zatonięcia „Kurska” w 2000 roku było uderzenie w niego torpedy. – oficjalne ustalenia rosyjskiej strony. Marynarze, którzy przeżyli wybuchy zrobili wszystko aby pomóc swoim kolegom zachowując się profesjonalnie i logicznie. Po wydobyciu okrętu z pod wody ciała i ich fragmenty wybierano z niego ręcznie. Robiono to samo pod wodą bo wprowadzenie jakichkolwiek urządzeń technicznych spowodowało by uszkodzenie ww. szczątków.

Katastrofa okrętu nie nastąpiła rzekomo w skutek naruszenia przepisów bezpieczeństwa morskiego lub w skutek zderzenia „Kurska” z innym okrętem – obcym lub rosyjskim.

Katastrofa „Kurska” generuje więcej pytań niż odpowiedzi i czy wyjaśnieniem niejasności typu – uszkodzone torpedy, zbite lustra i zagryzione psy jest przypadek? Czy też jakieś właściwości pozaziemskie lub ezoteryczne?

***Cieszę się że dołożyłem coś do sprawy „Kurska„, którego rocznica katastrofy jest za kilkanaście dni…..

Hydroakustyka to dział akustyki zajmujący się rozchodzeniem się fal akustycznych w akwenach wodnych (jeziorach, rzekach itp.). Dział ten wytwarza też pod wodą ww. fale. Akustyka podwodna. Badanie akustyki pod wodą.

Major (Mayor) 2013

Rosyjski dramat i film akcji z 2013 roku w reżyserii Jurijego Bykowa opowiada o stosunkach rosyjskiego społeczeństwa z rosyjską policją. Jest też ciągiem zdarzeń, po których następują kolejne spowodowane przez te pierwsze i stawia widzowi pytanie: co by było gdyby/czy chciał/ała byś żeby prawo było jednakowe dla wszystkich? Produkcja otrzymała jedną, europejską nagrodę filmową i 3 inne nominacje, a na Festiwalu Filmowym w Cannes cieszyła się dużym powodzeniem. Twórcy filmów prezentują różne ludzkie postawy (zabójcę, którego wreszcie rusza sumienie, skorumpowanych policjantów, którzy w pewnej chwili zaczynają zabijać swoich kolegów i żądze zemsty ojca ofiary). Także widz może postawić się na miejscu każdego z bohaterów i odpowiedzieć sobie na pytanie jak on sam zachowałby się w takiej sytuacji. Czy to co robią bohaterowie jest słuszne? Ale po kolei….

Fabuła
Major rosyjskiej policji dostaje telefon że jego żona właśnie urodziła dziecko, więc wsiada w samochód i pędzi na porodówkę. Pech chce że po drodze śmiertelnie potrąca dziecko, które wyszło mu na drogę, a idąca z nim matka nie zdążyła go zatrzymać. Jego wóz zjeżdża na pobocze, a jemu samemu nic nie jest, ale nie sprawdza też czy potrącone przez niego dziecko żyje i zamyka jego zrozpaczoną matkę w swoim aucie. Sprawca wypadku dzwoni potem do swoich kolegów z policji aby powiedzieć co zrobił i poprosić o pomoc. Koledzy tytułowego „Majora” w końcu przyjeżdżają i zaczyna się tuszowanie sprawy połączone z fałszowaniem dowodów tj. zeznań sprawcy, które zostały napisane przez przybyłych policjantów i przedstawione sprawcy do podpisu oraz upijanie świadka (matki zabitego dziecka) w radiowozie aby badanie krwi wykazało że była pod wpływem alkoholu. Ale czy dziecko na pewno nie żyło zaraz po wypadku? Czy nie można go było jeszcze uratować?

Oficer policji ma od tej pory dylemat: czy przyznać się do winy i iść siedzieć (a przecież przed chwilą sam został ojcem!), czy też dalej tuszować sprawę z pomocą kolegów? Jest wszak wysokim oficerem rosyjskim policji o nieposzlakowanej opinii i nienagannym przebiegu służby…

Winą za nieupilnowanie dziecka zostaje obarczona pijana matka śmiertelnej ofiary – ona i jej mąż zostają biciem zmuszeni przez jednego z policjantów (kolegę majora) do złożenia zeznań wybielających faktycznego sprawcę wypadku. Ten ostatni z własnej woli siedzi właśnie w areszcie śledczym gdy ojciec ofiary napada ze strzelbą na posterunek policji i bierze na zakładników jego kolegów. Wcześniej już odgrażał się że dopadnie zabójce swojego siedmioletniego synka – chce zabić majora. Major wychodzi z celi aby pomóc kolegom się bronić, a nie uciekać i szybko wychodzi na jaw że jego koledzy nie potrafią nawet posłużyć się bronią tak jak przystało na policjantów. Wypomina im również popełniane przez ich samych niegodziwości, zbrodnie, korupcję i nadużycia, a dość wspomnieć że sam jest sprawcą śmiertelnego wypadku, do którego doszło gdy śpieszył się do żony na porodówkę….

Ostatecznie ta konfrontacja kończy się zabiciem przez ojca ofiary wypadku innego policjanta. On sam ginie potem w celi od strzału jednego z oficerów, a zabójstwo to zostaje sprytnie zatuszowane w zeznaniach i raporcie. Policjanci, którzy nie chcą takiego obrotu sprawy – świadkowie tego morderstwa dokonanego przez ich kolegę chcą powiedzieć prawdę, ale zostają zastraszeni przez jednego ze starszych oficerów, który na każdego ma jakiegoś haka. Dalsza akcja pociąga za sobą jeszcze więcej trupów…

Major ucieka z aresztu i chce wyjawić prawdę o zdarzeniach, które miały miejsce na posterunku. Dlatego jest ścigany przez swoich kolegów – policjantów, sprawców tych wydarzeń. – Morderstw, oszustw, fałszerstw i korupcji oraz pobić :). Grożą na przykład że zabiją jego żonę i nowo narodzone dziecko…Chcą zabić też matkę dziecka, które zabił, a z której wcześniej chcieli zrobić wariatkę i pijaczkę aby go bronić. Major jedzie do niej aby ją ratować i wyjawia jej prawdę o śmierci jej męża na komisariacie policji. Od tej pory chce chronić matkę swojej ofiary przed swoimi kolegami – policjantami, którzy chcą ją zabić. Oboje uciekają, a za nimi pościg…

Gdy major i kobieta, którą porwał zostają dopadnięci przez policję kończy się to źle dla jednego z policjantów – jego kolegów. Grupa szturmowa nie radzi sobie i musi się wycofać. A policjant zostaje również porwany. Od tej chwili major usiłuje zmusić go do powiadomienia wydziału wewnętrznego policji o tym co się stało. Uciekiniera, porywacza i zabójcy dziecka średnio raczej posłuchają. Teraz wazą się nie tylko kariery służbowe i losy wolności policjantów biorących łapówki i nadużywających władzy, ale również ich życia. Dalsze wydarzenia prowadzą do kolejnych samobójstw i morderstw….

Zachęciłem was do obejrzenia? 🙂

Trochę danych technicznych:
Kraj produkcji: Rosja
Czas trwania: 1 godzina i 39 minut
Premiera w Polsce: rok 2016
Premiera światowa: rok 2013
Reżyser i scenarzysta: Jurij Bykow
Tytuł oryginalny: „Mayor”
Gatunek: Akcja, dramat i kryminał
Główne role: Denis Szwedow (major Sergiej Sobolew), Jurij Bykow (reżyser gra jednego z policjantów, kolegę majora), Irina Nizina (matka zabitego dziecka), Dimitrij Kulichkow (ojciec ofiary i napadający na komisariat mściciel).

Juleńka (Yulenka) 2009

Krótka opowieść o pewnym rosyjskim nauczycielu, który przenosi się z Moskwy na prowincje ze względu na zdrowie przyszłej żony. Porzuca posadę uniwersyteckiego wykładowcy w stolicy aby objąć stanowisko nauczyciela w żeńskim gimnazjum w małym mieście. Szybko zauważa że uczennice i nauczycielki (jest tam jedynym mężczyzną) skrywają jakąś tragiczną tajemnicę z przeszłości,więc zamiast uczyć i wychowywać (mimo braku doświadczenia nauczycielskiego dostał od razu wychowawstwo) dziewczynki z klasy, którą mu przydzielono połowę czasu pracy i tego prywatnego spędza na próbach odkrycia tej tajemnicy.

Tajemnica z samobójstwem jednej z uczennic w tle, z którym wspólnego mogą coś mieć inni pedagodzy łącznie z dyrektorką i tytułową „Yuleńką”, z której matką nauczyciel wreszcie ląduje w łóżku – zdradza przyszłą żonę. Z czasem jest terroryzowany i szantażowany przez tę uczennicę, a jego psychicznego koszmaru dopełnia fakt że „Yuleńka” i jego przyszła córka są koleżankami z jednej klasy – jego wychowankami.

Uczennice z gimnazjum nie zachowują się jak małe dziewczynki i plotkują o nowym nauczycielu za jego plecami np. o tym że go ktoś śledzi. Mężczyzna odrzuca prośbę uczennicy o porzucenie swojej rodziny dla niej i jej matki, z którą niedawno uprawiał seks w jej pokoju. Okazuje się że poprzedni adoratorzy kobiety skończyli martwi, a zamknięta w psychiatryku matka małej samobójczyni nienawidzi nauczycieli, których oskarża o śmierć swojej córki. Na nią również wpływ wywiera uczennica – zgadnijcie która? 🙂

Rodzinie nauczyciela grozi niebezpieczeństwo, a on zostaje oskarżony o pedofilię i zaraz uniewinniony. Ktoś podpala jego dom i grozi mu śmiercią. Czy wykładowca z Moskwy wreszcie umrze? I kto go zabije? Zdradzę tylko że skończy w dosyć brutalny sposób, a zabójców będzie sztuk dwie.

Jaką tajemnicę skrywają uczennice i nauczycielki? Co naprawdę stało się z jedną z dziewczynek z klasy mężczyzny? Czy na pewno popełniła samobójstwo? I kto jest mordercą? Mimo że to rosyjski thriller zawiera dobry wątek kryminalny, a nudę ciągnącą się przez długi czas filmu wynagradza widzowi stopniowe rozwiązywanie tej kryminalnej zagadki….

Dane techniczne
Kraj produkcji: Rosja ( w końcu coś nie amerykańskiego!)
Rok premiery: 2009
Gatunek: Thriller, ale i na kryminał pasuje
Reżyser: Aleksandr Strizhenov
Oryginalny tytuł: „Yuleńka”
Główne role: Marat Baszarow (Andriej Biełow – nowy nauczyciel, wykładowca z Moskwy), Darya Balabanova (Yuleńka), Oksana Lavrenteva (przyszła żona Biełowa), Helga Filipova i Irina Kupczenko (dyrektorka żeńskiego gimnazjum)